Uzak doğulular işte bu nedenle hayatla daha iyi başa çıkabiliyorlar. Aslında yaşamak konusunda bizden daha becerikliler. Çünkü, hayatın her anına saygıyla yaklaşıyorlar.Yabancı Dilde En İyi Film Oscar’ı kazanan Yojiro Takita’nın “Gidişler / Departures”, ölümü normalleştiren, hatta şiirselleştiren, ölü bir bedene saygı ve yakınlık hissi uyandıran bir film. Ölümün o yok olma fikri nedeniyle yaşattığı korku yerine, yeni bir başlangıç umudu, ferahlık hissi veriyor. Hani ameliyatlarda kalbi durunca öbür tarafa gidip gelenlerin anlattıkları o rahatlama hissi.
Orkestrası dağılınca doğduğu yere dönüp bir cenaze evinde çalışmaya başlayan çellocunun hikayesi. Her ölü yeni yolculuğuna en güzel şekilde hazırlanıyor. Maktulün evinde, yakınlarının katıldığı küçük bir tören yapılıyor. Küçük bezler ıslatılarak sembolik bir temizlikle başlıyor. Geleneksel Japon kıyafeti giydiriliyor. Son yolculuğuna güzel haliyle uğurlanması ve böyle hatırlanması için makyaj yapılıyor. Ahenkle, özenle .
Töreni izleyenler de bastırdıkları duyguları ile hesaplaşıyor. Üzüntüsünü saklayan ketum eş hıçkırarak ağlarken, kimileri ise babaannelerini eğlenerek, gülerek yolcu ediyor. Bazı aileler ise töreni kavgayla, gürültüyle bitiriyor.
Japonların ölü hazırlama töreni (Nokanshi) ölüm fikri ile barıştırıyor. İnsan kadere biraz daha inanıyor.
